Dawid Wojtalewicz, z jego neoromantyczną wizją malarstwa, nawiązuje do tradycji artystycznych, które przeplatają sacrum z głęboko osobistą podróżą w głąb duchowości i mistyki. Jego twórczość, eksplorująca piękno jako doświadczenie transcendentalne, doskonale współgra z dorobkiem Lucasa Cranacha starszego, mistrza renesansowego, którego prace również przenikają duchowość i humanizm.
Wystawa, zorganizowana w Wittenberdze, mieście silnie związanym z Cranachem i reformacją, ukazuje nieoczywisty dialog między ich twórczością. Zestawienie obrazów Wojtalewicza z pracami Cranacha pozwala spojrzeć na idee piękna, prawdy i sacrum w dwóch różnych epokach – renesansowej i współczesnej. Obaj artyści, choć dzielą ich wieki, posługują się ikonografią, by przekazać uniwersalne wartości i duchowe przeżycia.
Wystawa pod tytułem "Si Beauty: Dawid Wojtalewicz i Lucas Cranach w dialogu" stawia pytania o rolę artysty jako mediatora między materialnym a duchowym wymiarem rzeczywistości. Prace Cranacha, są zestawione z obrazami Wojtalewicza, w których światło, barwa i symbolika tworzą przestrzenie duchowej kontemplacji.
W szczególności widoczna jest harmonia ich podejścia do piękna – Cranach, operując precyzją i delikatnością w ukazywaniu sacrum, a Wojtalewicz, eksplorując abstrakcyjne i mistyczne formy, wprowadza widza w przestrzeń duchowej podróży. Ta wystawa nie tylko celebruje sztukę, ale i podkreśla uniwersalność pytań, które artyści zadają o kondycję ludzką, transcendencję i poszukiwanie absolutu.
“Od czasów starożytnych piękno kojarzy się z boskością i prawdą; z tym, co przekracza człowieka. Nawet malarze renesansu pojmowali piękno jako przejaw boskości w ziemskim świecie. Poprzez obrazy miał spaść na widza boski blask i dotknąć jego duszy. To tradycyjne rozumienie estetyki jest punktem wyjścia dla prac Dawida Wojtalewicza: artysta jest nie tylko twórcą dzieł sztuki, ale staje się prorokiem, który daje wyraz pięknu. W ten sposób łączy się ze współczesnymi pozycjami, takimi jak James Lee Byars czy Joseph Beuys, w których artysta występuje jako szaman, pośrednik między światami. Malarstwo Wojtalewicza z kolei nie polega na reprodukcji konwencjonal- nego ideału piękna, ale raczej na tworze- niu mistycznych i duchowych przestrzeni obrazowych, w których można doświad- czyć piękna w nowy sposób.”
- Anne Bielig, kuratorka
Wypowiedź Anne Bielig doskonale podsumowuje istotę twórczości Dawida Wojtalewicza. Piękno, które artysta eksploruje w swoich pracach, sięga poza powierzchowne ideały estetyczne, wkraczając w obszary duchowego doświadczenia i mistyki. Wojtalewicz kontynuuje tradycję postrzegania artysty jako pośrednika między tym, co ziemskie, a tym, co transcendentne, a jego obrazy stają się przestrzenią dla refleksji nad pięknem jako przebłyskiem boskości.
W ten sposób jego sztuka znajduje miejsce w dialogu z klasycznymi tradycjami i współczesnymi koncepcjami artystycznymi, łącząc dziedzictwo z nowoczesnym podejściem do estetyki.
Stwórz łatwo własną witrynę internetową z Webador